พระสมเด็จวัดระฆังฯ ผงดำเหล็กน้ำพี้ พิมพ์พระประธาน วัดระฆังโฆสิตาราม ธนบุรี กรุงเทพมหานคร
พุทธลักษณะ องค์พระประทับนั่งราบ ปางสมาธิ บนฐานชุกชี 3
ชั้น ชั้นบนเป็นทรงกระบอกยาวตัน ชั้นกลางเป็นแท่นขาสิงห์รูปคมขวาน
ชั้นล่างเป็นแท่นแบนหนาปลายทั้งสองตัดสอบขึ้นบน องค์พระมีพระวรกายเรียวยาว
พระพักตร์รูปไข่เรียบเกลี้ยง พระเกตุมาลาเรียวยาวแหลมทะลุกรอบกระจก พระศอเป็นลำยาว
พระพาหา-พระกรทอดโค้งลงเข้าใน พระหัตถ์วางประสานกันลักษณะทรงสมาธิ
ผนังหลังองค์พระราบเรียบ ไม่มีเครื่องประดับตกแต่งอื่นใด
ทั้งหมดรวมอยู่ในซุ้มครอบแก้ว เส้นหวายผ่าครึ่ง
กรอบนอกเป็นกรอบกระจกสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านหลังพระพิมพ์แบนเรียบ
1.วัสดุใช้สร้าง ใบลานและสมุดข่อยที่เป็นคัมภีร์ลงอักขระเลขยันต์และพระคาถาต่างๆ
เสื่อมสภาพจากการใช้งาน ผุพังลบเลือน ตัดเป็นชิ้นเล็กๆใส่บาตรหรือหม้อดิน
ปิดฝาสุมไฟเผาด้านนอก ได้ผงถ่านดำ ผงวิเศษทั้งห้า ได้แก่ ผงอิทธิเจ ผงปถมัง
ผงมหาราช ผงตรีนิสิงเห และผงพุทธคุณ พระดินเผากำแพงทุ่งเศรษฐีชำรุดแตกหักป่นเป็นผง
แร่เหล็กน้ำพี้ป่นเป็นผง เกสรดอกไม้แห้งบูชาพระป่นเป็นผง
สนิมหยกสีเขียวจากผิวพระบูชาโบราณเนื้อสำริดที่ผุพังป่นเป็นผง ข้าวสุกก้นบาตร
ว่านมงคล 108 ทั้งหลายเหล่านี้ นำมาคลุกเข้าด้วยกัน
ผสมโขลกตำให้ละเอียดเป็นเนื้อเดียว ใส่น้ำมันตังอิ้วเป็นกาว
นวดให้เหนียวเหมือนดินน้ำมัน ปั้นกลึงเป็นเส้นยาว ตัดเป็นท่อนผ่าครึ่ง
กดลงแม่พิมพ์ ถอดออกจากแบบพิมพ์ หงายด้านหน้าขึ้น ตัดขอบสี่ด้านด้วยของมีคม
วางเรียงในกระด้งผึ่งให้แห้ง ได้พระพิมพ์ผงดำสีดำจัด แข็งแกร่ง
ผิวเรียบเป็นมันวาวงดงาม ใช้กล้องขยาย 10 เท่าส่องดู เห็นมวลสารขนาดเล็กได้แก่
สีดำผงถ่านใบลานเผา สีขาวดินสอพอง
ผงวิเศษทั้งห้า สีแดงอิฐพระกำแพงทุ่งเศรษฐี สีเขียวสนิมหยกจากพระสำริด สีน้ำตาลเกสรดอกไม้
สีน้ำตาลแดงสนิมแร่เหล็กน้ำพี้ สีขาวใสขุ่นจากข้าวสุก ความฉ่ำหนึกนุ่มจากว่าน 108
และน้ำมันตังอิ้ว คราบขาวฝ้าขาวเหมือนขี้กรุจากแป้งโรยพิมพ์
โดยเฉพาะเมื่อมีส่วนผสมของแร่เหล็กน้ำพี้ จึงทำให้ดูดติดแม่เหล็กด้วย เป็นการเพิ่มอิทธิฤทธิ์มาแต่โบราณ
เช่น พระเครื่องเมืองพิจิตร ที่มีขนาดเล็ก จิ๋วแต่แจ๋ว
ขนาด กว้างฐาน 2.4 ซม. สูง 3.7 ซม. หนา 5 มม.
2.ยุคสมัย ศิลปะและผู้สร้าง
เป็นพระพิมพ์สมัยรัตนโกสินทร์ยุคกลาง พุทธศตวรรษที่ 25 เป็นศิลปะผสม 3
แบบประยุกต์เข้าด้วยกัน ได้แก่ ศิลปะทวาราวดีองค์พระครองจีวรแนบเนื้อไม่มีการตกแต่งใดๆทั้งองค์พระและนอกองค์พระ
ศิลปะสุโขทัยคือพระเกศเปลวยาวพริ้ว พระพักตร์รูปไข่
พระวรกายเรียวยาวมีความเรียบง่าย เน้นองค์พระเป็นสำคัญ เป็นศิลปะบริสุทธิ์
ศิลปะรัตนโกสินทร์ คือองค์พระประทับบนฐานชุกชีเป็นรูปสามเหลี่ยมเป็นรูปสามเหลี่ยมทรงสูง
ประดิษฐานในซุ้มกรอบกระจก สร้างโดยสมเด็จพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี ระหว่าง พ.ศ.
2409-2415 อายุถึงปัจจุบัน พ.ศ. 2559 ประมาณ 134-150 ปี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น