เป็นพระดินเผาขนาดใหญ่ งดงามมาก มีทั้งเนื้อละเอียดและเนื้อหยาบ
ที่เรียกว่า พระแปดเพราะไม่นับเดียรถีร์สองตนที่นั่งคู้เข่าอยู่ด้านข้าง
พุทธลักษณะ ปางมารวิชัย
องค์พระประทับนั่งขัดสมาธิเพชร ภายในซุ้มเรือนแก้ว
ยอดซุ้มเป็นรูปปราสาทขอมโบราณเหมือนนครวัด มีองค์พระประทับนั่งที่ยอดซุ้ม
ลดหลั่นกัน 7 องค์
ลักษณะองค์พระพุทธรูป ถือแบบอย่างศิลปะทวาราวดี
คือพระเกศมาลาเป็นต่อมใหญ่สั้นและป้าน ไม่มีไรพระศก พระขนงยาว
พระพักตร์ยาวแบบหน้าอินเดีย พระโอษฐ์แบะ พระหนุป้าน จีวรแนบชิดติดพระองค์
ห่มดองเปิดไหล่ขวา ชายสังฆาฏิยาวจดพระนาภี พระหัตถ์และพระบาทใหญ่ รองรับด้วยกลีบบัวหงายใต้ฐานบัวลูกแก้ว
บนเศียรช้างสามเชือก ด้านซ้ายเป็นพระโมคคัลลานะ ด้านขวาเป็นพระสารีบุตรนั่งขัดสมาธิเพชร
ขนาบด้วยเดียรถีร์
ทั้งหมดตั้งอยู่บนฐานบัวลูกแก้วสามชั้นภายในกรอบเส้นนูนสองเส้นรูปปลายใบหอกแหลม
ด้านหลังพระพิมพ์แบนราบมีลายมือกดแต่งเป็นคลื่นสูงต่ำทั่วไป
ขอบข้างบางเหมือนใบมีด
1. วัสดุและทัพสัมภาระการสร้างพระ ส่วนผสมหลักคือดินเหนียว
กรวดทรายศิลาแลง บดกรองละเอียด เมื่อเผาแล้วได้เนื้อพระแข็งแกร่ง ได้ดินเผาสีแดง
คราบกรุเป็นดินโคลน เคลือบติดผิวแน่นทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
ขนาดกว้างฐาน 8 ซม. สูง 11.5 ซม.
2. ยุคสมัยการสร้างและศิลปะ
พระแปดเป็นพระร่วมสมัยทวาราวดีตอนปลายผสมกับศิลปะนครวัดแบบขอมโบราณพบที่กรุวัดประตูลี้
จังหวัดลำพูนเป็นครั้งแรกร่วมกับพระเลี่ยงหลวง และพระเลี่ยงพิมพ์นิยม
นอกจากนี้ยังพบพระแปดที่จังหวัดนครศรีธรรมราช
น่าจะเป็นพระพิมพ์ที่นำมาจากหริภุญไชยมาฝากกรุไว้
3. ผู้สร้าง ราชวงศ์พระนางจามเทวี
ปฐมกษัตริย์อาณาจักรหริภุญไชย แยกตัวอพยพจากกรุงละโว้มาสร้างนครหริภุญไชย
เมื่อต้นพุทธศตวรรษที่ 13 เป็นผู้สร้างบรรจุกรุไว้ ราวปลายยุคทวาราวดี
พุทธศตวรรษที่ 16-17 มีอายุการสร้างประมาณ 1,000 ปี ก่อนที่จะล่มสลาย
ถูกยึดครองโดยอาณาจักรล้านนา และราชวงศ์กษัตริย์หริภุญไชยนครสิ้นสุดลงในพุทธสตวรรษที่
17
พุทธคุณ
เมตตามหานิยม ด้านแคล้วคลาดดีพอๆกับพระรอด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น