พระเลี่ยงหลวง
กรุเก่าพิมพ์ใหญ่พิเศษ แบบซุ้มเรือนแก้วยอดแหลม
พุทธลักษณะ ปางมารวิชัย
องค์ประทับนั่งขัดสมาธิเพชรภายในซุ้มเรือนแก้ว อันเป็นเอกลักษณ์ของพระเครื่องเมืองลำพูน
ยอดซุ้มเป็นรูปปราสาทเหมือนนครวัดของขอมโบราณลักษณะของพระพุทธรูป
ถือแบบอย่างสมัยทวาราวดีคร่าวๆดังนี้ เกศพระมาลาเป็นต่อมใหญ่ สั้นและป้าน
ไม่มีไรพระศก พระขนงยาว พระพักตร์ยาวแบบหน้าชาวอินเดีย พระโอษฐ์แบะ พระหนุป้าน
จีวรแนบชิดติดพระองค์ ชายสังฆาฏิยาวจรดพระนาภี พระหัตถ์และพระบาทใหญ่ รองรับกลีบบัวหงายบนฐานบัวลูกแก้ว
ชั้นล่างเป็น ชั้นล่างเป็นเศียรช้างสามเชือก ด้านขวาองค์พระเป็นพระสารีบุตร
ด้านซ้ายเป็นพระโมคคัลลานะ นั่งชันเข่าบนผ้าปูรองนั่ง
ทั้งหมดตั้งอยู่บนฐานบัวลูกแก้วสามชั้น ภายในกรอบเส้นสามเหลี่ยมหน้าจั่วทรงสูง
ประดับด้วยกลีบบัวเล็กๆตามขอบเส้นด้านหลังองค์พระเครื่อง อูมนูน
มีลายมือกดแต่งเนื้อดินโค้งลงขอบเส้นสามเหลี่ยมด้านหน้าองค์พระเครื่อง
1. องค์พระเป็นดินเผาสีแดงอมชมพู
พื้นผิวหน้า-หลัง เคลือบบางๆ ด้วยดินกรุสีพิกุล(แดงอมน้ำตาล) สร้างด้วยเนื้อดินกรองละเอียดผสมผง
ขนาดกว้างฐาน 4 ซม. สูง 6.5 ซม.
2. ยุคสมัยการสร้าง
พระเลี่ยงหลวงเป็นพระร่วมสมัยทวาราวดี (พุทธศตวรรษที่ 10-17) แต่แยกเป็นศิลปะยุคสมัยหริภุญชัย(พุทธศตวรรษที่
14-17) พระเลี่ยงหลวงพิมพ์นี้ได้รับถ่ายทอดมาจากศิลปะทวาราวดี รุ่งเรืองอยู่ที่
จ.นครปฐม ได้รับอิทธิพลมาจากศิลปะของชาวอินเดียภาคใต้ นับถือพุทธศาสนาคติมหายาน
อายุการสร้างไม่เกินพุทธศตวรรษที่17 (ประมาณ 1,000 ปี)พระเลี่ยงหลวงเป็นพระเครื่องสกุลลำพูนหริภุญชัย
องค์ค่อนข้างเขื่อง พบจากกรุวัดประตูลี้เป็นครั้งแรกพร้อมกับพระเลี่ยงพิมพ์นิยม
นอกจากนี้ยังมีผู้พบพระเลี่ยงหลวงที่กรุวัดอื่นๆอีก
3. ผู้สร้าง
กลุ่มชนมอญโบราณใช้อักษรมอญโบราณและภาษามอญอยู่ในจ.ลำพูน(หริภุญชัย)
เป็นผู้สร้างบรรจุกรุไว้ ก่อนที่จะล่มสลาย ถูกยึดครองโดยอาณาจักรล้านนาและราชวงศ์กษัตริย์แห่งหริภุญชัยนครสิ้นสุดลงในพุทธศตวรรษที่
17
พุทธคุณ เมตตามหานิยม
ด้านแคล้วคลาดดีเช่นเดียวกับพระรอด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น