พระสามหอม สกุลหริภุญชัย(ลำพูน)
กรุดอยคำ เชียงใหม่
เมื่อปี พ.ศ. 2509 เคยพบที่กรุเวียงกุมกาม
พุทธลักษณะ
องค์พระประทับนั่ง ปางมารวิชัย ขัดสมาธิเพชร เข่านอก
ประทับบนบัลลังค์บังคว่ำบัวหงาย อยู่ภายในซุ้มเรือนแก้วลายกนก
ข้างๆมีอัครสาวกสององค์ ด้านข้างซุ้มและยอดซุ้ม มีพระเจดีย์
องค์พระนูนเด่นชัดเจนสวยงาม มีกลิ่นหอม สัณฐานขอบนอกเป็นรูปไข่ ขนาดกว้าง 5ซม. สูง 7.5 ซม. ด้านหลังองค์พระนูนมาก เกือบจะเรียกได้ว่าเป็นไข่เป็ดขนาดใหญ่ผ่าซีก
พื้นผิวกดพิมพ์ด้วยนิ้วมือ เป็นรอยบดบี้อยู่ทั่วไป
1. องค์พระเป็นดินเผาสีแดง สร้างด้วยดินกรองละเอียดผสมว่าน ผิวตึง ความเสื่อมผิวน้อย เพราะกรุอยู่บนดอย ไม่แช่น้ำเหมือนพระเมืองลำพูน ราดำมีให้เห็นประปรายพอสมควร
2. ยุคสมัยการสร้าง พระสามหอม เป็นพระที่มีศิลปะสูงแบบหนึ่ง
วงการอ่านว่าเป็นศิลปะทวาราวดี หรือ คุปตะเป็นศิลปะเก่ากว่าลพบุรี
แต่ได้ประยุกต์ฝีมือหลายช่างรวมกัน จนกลายเป็นพระที่มีศิลปะสูงแบบหนึ่ง จนกระทั่ง
ศาสตราจารย์ เขียน ยิ้มศิริ เรียกศิลปะสมัยลำพูนว่า “ละโว้หริภุญชัย”
โดยเป็นฝีมือประยุกต์ และใช้แบบพระเก่ามาเป็นแม่แบบ แต่ช่างมีความชำนาญในศิลปะลพบุรี
จึงแทรกศิลปะลพบุรีลงในที่ใดที่หนึ่ง เช่นเดียวกับสมัยหริภุญชัย
ซึ่งมีอายุอยู่ในพุทธศตวรรษที่ 14-17 พระสามหอมมีอายุการสร้างไม่เกินพุทธศตวรรษที่
17 (ราว1,000 ปี)
3. ผู้สร้าง
กลุ่มชนมอญโบราณใช้อักษรมอญโบราณและภาษามอญอยู่ในจังหวัดลำพูน(หริภุญชัย)
เป็นผู้สร้างบรรจุกรุไว้ ที่กรุดอยคำ จังหวัดเชียงใหม่ ก่อนที่จะล่มสลาย
ถูกยึดครองโดยอาณาจักรล้านนาและราชวงศ์กษัตริย์แห่งหริภุญชัยนครสิ้นสุดลงในพุทธศตวรรษที่
17
พุทธคุณ พระสามหอมมี
นิรันตราย แบบเดียวกับพระรอด เป็นพระรักษาชีวิตดีเลิศองค์หนึ่งทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น